നീ ശുഭ്രമായ ഒരു മേഘതുണ്ട് പോലെ....
എന്‍റെ ആകാശ വീഥിയില്‍ പ്രദക്ഷിണം വക്കുന്നു..
പറഞ്ഞിട്ടും തീരാത്ത കഥ പോലെ....
പാടിത്തീരാത്ത കവിത പോലെ....
പിന്നെ ഇടക്കെപ്പോഴൊക്കെയോ.....
കടംകഥ പോല്‍ ഭ്രമിപ്പിക്കുന്നു....
മഴയും മഴവില്ലും ഒഴിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ...
എന്‍റെ നീലാകാശത്തിനെ.....
നീ മഞ്ഞിന്റെ പുതപ്പുപോലെ.....
സൌഹൃദം കൊണ്ട് പൊതിയുന്നു....
കണ്ണുകളില്‍ ഒളിപ്പിച്ച നക്ഷത്രവിളക്കുകളില്‍....
സ്നേഹത്തിന്റെ നെയ്‌ പകര്‍ന്നു-
വെളിച്ചമാകുന്നു നീ എന്‍റെ സൌഹൃദ വഴികളില്‍....
പലപ്പോഴും....പാടാന്‍ കൊതിക്കുന്ന പാട്ടാകുന്നു...
ഇടക്കെപ്പോഴോ...മൂളി നിര്‍ത്തിയ പ്രിയ ഗാനം...
നീ നിന്‍റെ സൌഹൃദം കാണിച്ചു തന്നിട്ട്.....
ശൂന്യതയില്‍ നിനും അദ്ഭുതങ്ങള്‍ എടുത്തു തന്ന...
മാന്ത്രികനാകുന്നു...
എനിക്ക് നിന്‍റെ സൌഹൃദം
മയില്‍ പീലി പോലെ മനോഹരമാണ്...
എന്‍റെ ഹൃദയത്തുടിപ്പ്‌ പോലെ പ്രിയമുള്ളതാണ്....
ഒരു ചുവന്ന റോസാ പുഷ്പമെന്നപോലെ....
മോഹിപ്പിക്കുന്നതാണ്....
മഞ്ഞു തുള്ളിയുടെ തലോടല്‍ പോലെ....
നനുത്തതാണ്...
പ്രാണനും... പ്രിയവും ആണ്...
പരിഭവിക്കാന്‍ ഏറെ ഇഷ്ട്ടവുമാണ്....
കാരണം.....
നിന്‍റെ സൌഹൃദം എന്‍റെ മാത്രം സ്വന്തമാണ്....
