ഈറന് നിലാവേ...നീ മാഞ്ഞതെന്തേ...
മഞ്ഞു പെയ്തൊരെന് വീഥിയില് നിന്നും...
മഞ്ഞ മന്ദാരങ്ങളെ തഴുകി ഉണര്ത്താതെ...
മഞ്ഞു തുള്ളികളില് മധുരം വിളമ്പാതെ ...
പുലരും വരെ കാത്തു നില്ക്കാതെ...
കൈവിരല് കൊണ്ടു ഞാന് തൊട്ടുണര്ത്താം നിന്നെ.
എന്നുമെന് കൂടെയുണ്ടാകുമെങ്കില്
എന് പ്രിയ രാവുകള് പൌര്ണമിയായെങ്കില്
എന്നുമെന് സ്വന്തമായ് മാറിയെങ്കില്...
നീ എന്നുമെന് സ്വന്തമായ് മാറിയെങ്കില്...
നിന് നീലമേനിയില് അടര്ന്നു വീഴാം ഞാന്
പൊന് പാല പൂക്കും സൌരഭമായി...
കവിളില് തൊട്ടു നീ കവിതകള് പാടുമ്പോള്
കൈക്കുള്ളില് കോരി എടുത്തേനെ
നിന്നെ കനവിലെടുത്തു വച്ചേനെ....
ഈറന് നിലാവേ...നീ മാഞ്ഞതെന്തേ...
മഞ്ഞു പെയ്തൊരെന് വീഥിയില് നിന്നും...
മഞ്ഞ മന്ദാരങ്ങളെ തഴുകി ഉണര്ത്താതെ...
മഞ്ഞു തുള്ളികളില് മധുരം വിളമ്പാതെ ...
പുലരും വരെ കാത്തു നില്ക്കാതെ...
ഈണം നല്കിയാല് അസ്സലൊരു നിലാമഴ ലഭിക്കുന്ന സൌന്ദര്യം.
ReplyDeleteപ്രണയ നിലാവ്.. അല്ലെ ? :)
ReplyDelete