വഴിവിളക്ക്

എന്റെ കാലുകള്‍ ചിതല് പിടിക്കുന്നു.....
ആള്‍ക്കൂട്ടത്തെ നോക്കി ഞാന്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.....
അവര്‍ ചിരിക്കുകയും, പാളിനോക്കി കടന്നു പോകുകയും ചെയ്തു....
ആരെങ്കിലും കാണാതിരിക്കില്ല....
ആശ്വസിച്ച് ഞാന്‍ കാത്തിരുന്നു.
ഓരോ തവണ കാറ്റ് വീശുമ്പോഴും........
എന്റെ മുന്നില്‍ നിന്നും അവര്‍ ഓടി ഒളിച്ചു.....
കണ്ണ്തുറന്നു കാവലായി നിന്നിട്ടും.
രാത്രിയാത്രികര്‍ക്ക് കൂട്ടായി നിന്നിട്ടും....
നുരുംബിച്ച എന്റെ കാലുകള്‍
അവരില്‍ പരിഹാസത്തിന്റെ ചിരി പടര്‍ത്തുന്നു.....
ഒടുവില്‍ കണ്ണ് തുറന്നു തന്നെ ഞാന്‍ വീണപ്പോള്‍...
എന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ അവര്‍ വീഞ്ഞ് നുകരുന്നു.
ഇതാണ് മനുഷ്യന്‍.......
സഖാവ് വീണു കിടന്നാലും....
സ്വന്തം സൌഖ്യമത്രേ പ്രധാനം....