ലോകത്തിന്റെ മുഴുവന് വിശപ്പും
ഇന്നെന്റെ കണ്ണിലുണ്ട്....
വിശപ്പ് അഗ്നിയായൊരു നാള്....
തിന്നു തീര്ത്തത് ഒരു വനം മുഴുവനും ആണ്...
അതൊരു പഴം കഥ...
മഴ പെയ്യിചെന്റെ വിശപ്പ് കെടുത്താന്..
ഇന്നൊരു ദേവലോകത്ത് നിന്നും..
വജ്രായുധം വീശുന്നില്ല...
അത് കൊണ്ട് മാത്രം എന്റെ വിശപ്പ്..
അജയ്യമാണ്....
പക്ഷെ....
ഇന്ന് എന്റെ വിശപ്പ് കാര്ന്നു തിന്നുന്നത്....
മരണത്തിന്റെ മണമുള്ള നോട്ടു കെട്ടുകളെ ആണ് ...
സ്വന്തം തലക്കുമുകളില്..തൂക്കിയിട്ട വാളിനോട്
കഥ പറഞ്ഞു തീര്ത്ത മടുപ്പിക്കുന്ന രാവുകളെ ആണ്...
ഞാന്.. ഊറ്റിയെടുത്ത്
പണമാക്കി വിറ്റ് വറ്റിച്ചു കളഞ്ഞ
മാതൃ ഹൃദയത്തിന്റെ ...സ്നേഹാമൃത്..
നിളയെന്നു സ്നേഹം കലര്ത്തി വിളിക്കുമ്പോഴും...
എന്റെ വിശപ്പ് നിളയെ ഭക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...
നിള പറഞ്ഞു....
മകനെ...
നിന്റെ വിശപ്പ് എന്റെ മരണമാണ്...
ഞാന് ചിരിച്ചു....
കാരണം എനിക്ക് വിശക്കുന്നു....
നിന്റെ ശുഷ്കമാകുന്ന മേനിയെ..
ഞാന് പ്രണയിക്കുന്നു എന്ന്
ഞാന് കളി പറഞ്ഞു....
കാരണം എനിക്ക് വിശക്കുന്നു...
നിന്റെ നഗ്നമാക്കപ്പെട്ട....
മാറിടം തുരന്നെടുത്തിട്ടു...
എനിക്ക് വേണ്ടി അമൃത് ചുരത്തണം എന്ന്
ഞാന് വാശി പിടിക്കുന്നു....
കാരണം എനിക്ക് വിശക്കുന്നു....
ഒടുവില് ഒരുനാള് സര്വ്വ ദുഖവും..
നീ പ്രളയമായി ഒഴുക്കിയപ്പോള്...
നിന്റെ കരകളെ നിന്റെ തന്നെ വിശപ്പിന്റെ
നാക്ക് നക്കിയെടുത്ത്തപ്പോള്...
അപ്പോഴും...ഞാന് വേദനിച്ചു....
കാരണം.....