ഒറ്റക്കിരിക്കുമ്പോഴൊക്കെയും
കണ്മുന്നിലാ കുഞ്ഞു കൈകള്...
ചിത്തത്തിലെപ്പോഴും കനലിടും പോലെ-
കണ്കളില് ദൈന്യവും, ചുണ്ടില് വിലാപവും,
തങ്ങിയ പൈതലില് ചിത്രം..
എപ്പോഴോ കണ്ടതാണാ മുഖം-
തിരക്കിട്ടു പായും ശകടത്തിന്-
ജാലകകാഴ്ചയാണാ മുഖം..
എങ്കിലും മനസ്സില് തറഞ്ഞു പോയാ മുഖം.
കുഞ്ഞു കണ്ണുകള് പാടെ തളര്ന്നു-
ഇരു ഗുഹാമുഖത്തെ ധ്വനിപ്പിച്ചു നിന്നു-
ഉച്ചവെയില് പൊള്ളിച്ചു വാടിയ കവിളുകള്-
ഇറ്റു മഴ തേടും വയല് കാഴ്ച പോല്.
പാല് മണം മാറാത്ത ചുണ്ടുകള്-
കൊഞ്ചല് മറന്നു പോയെന്നതാവാം
വല്ലാതെ നൊന്ത വിശപ്പിനാല്-
കരയാന് പഠിച്ചതാവാം.
വിശപ്പിനാല് നീട്ടിയ കൈകളില്-
തീക്കൊള്ളി വച്ചു പൊള്ളിച്ച പഥികനും,
എച്ചില്ക്കൂനയില് പരതവേ
പാതിവിരല് കണ്ടിച്ചെടുത്ത പേപ്പട്ടിയും-
തുല്യരെന് പൊന്നു കുഞ്ഞേ നിന്റെ കണ്കളില്...
കണ്മഷി കലരേണ്ട കണ് കോണുകള്-
കണ്ണീര് കലങ്ങി ചുവന്നു പോയോ...?
കരിവളകള് തഴുകേണ്ട കുഞ്ഞിക്കൈകള് -
കനിവില്ലാ നോവില് പിടഞ്ഞു പോയോ..?
എന്നുമെന് ജാലക കാഴ്ചയില്-
കണ്ടു കണ്ടന്നേ ഇരുന്നൊരാ മുഖം
കാഴ്ചയില് വന്നു നിന്നെന്റെ-
കരള്നുള്ളി വേദനിപ്പിച്ചൊരാ മുഖം
മെല്ലെ മെല്ലെ പരതി ഞാന് ഇന്നും-
കാഴ്ചവട്ടത്തിലെങ്ങാന് അവളുണ്ടാമോ.?
ചെറ്റു മാറിയായ് കാണ്മൂ ,
എന്നുമില്ലാക്കൂട്ടമൊന്നിന്നായ്-
കണ്കള് പാറി നടന്നു പോല്-
എന്തെന്ന ചോദ്യം മുഴങ്ങി പോല്-
ശകടം മുന്നോട്ടു നീങ്ങവേ-
ഒരു നോക്കു കൂടി ഞാന് നോക്കവേ-
കുഞ്ഞു പാവാട തുമ്പിലും
കുടിയേറും ചോണനുറുമ്പുകള്
കളി ചിരി അറിയാത്ത കണ് കളില്-
കദനം കനലിട്ട കൈവിരല് തുമ്പില്-
മെല്ലെ തുറന്ന കുഞ്ഞിളം വായ് മലരില്-
പതിയെ നടന്നു കേറുന്നു-
മൃതിയിന് ചോണനുറുമ്പുകള്.
അടച്ചിടട്ടെ എന് ജാലക വാതിലും-
എന്റെ കണ്കളും, മനസിന്റെ വാതിലും-
കദനം വിങ്ങുന്നു മലരേ-
നീ പൊഴിയാതിരുന്നിരുന്നെങ്കില്..
കണ്മുന്നിലാ കുഞ്ഞു കൈകള്...
ചിത്തത്തിലെപ്പോഴും കനലിടും പോലെ-
കണ്കളില് ദൈന്യവും, ചുണ്ടില് വിലാപവും,
തങ്ങിയ പൈതലില് ചിത്രം..
എപ്പോഴോ കണ്ടതാണാ മുഖം-
തിരക്കിട്ടു പായും ശകടത്തിന്-
ജാലകകാഴ്ചയാണാ മുഖം..
എങ്കിലും മനസ്സില് തറഞ്ഞു പോയാ മുഖം.
കുഞ്ഞു കണ്ണുകള് പാടെ തളര്ന്നു-
ഇരു ഗുഹാമുഖത്തെ ധ്വനിപ്പിച്ചു നിന്നു-
ഉച്ചവെയില് പൊള്ളിച്ചു വാടിയ കവിളുകള്-
ഇറ്റു മഴ തേടും വയല് കാഴ്ച പോല്.
പാല് മണം മാറാത്ത ചുണ്ടുകള്-
കൊഞ്ചല് മറന്നു പോയെന്നതാവാം
വല്ലാതെ നൊന്ത വിശപ്പിനാല്-
കരയാന് പഠിച്ചതാവാം.
വിശപ്പിനാല് നീട്ടിയ കൈകളില്-
തീക്കൊള്ളി വച്ചു പൊള്ളിച്ച പഥികനും,
എച്ചില്ക്കൂനയില് പരതവേ
പാതിവിരല് കണ്ടിച്ചെടുത്ത പേപ്പട്ടിയും-
തുല്യരെന് പൊന്നു കുഞ്ഞേ നിന്റെ കണ്കളില്...
കണ്മഷി കലരേണ്ട കണ് കോണുകള്-
കണ്ണീര് കലങ്ങി ചുവന്നു പോയോ...?
കരിവളകള് തഴുകേണ്ട കുഞ്ഞിക്കൈകള് -
കനിവില്ലാ നോവില് പിടഞ്ഞു പോയോ..?
എന്നുമെന് ജാലക കാഴ്ചയില്-
കണ്ടു കണ്ടന്നേ ഇരുന്നൊരാ മുഖം
കാഴ്ചയില് വന്നു നിന്നെന്റെ-
കരള്നുള്ളി വേദനിപ്പിച്ചൊരാ മുഖം
മെല്ലെ മെല്ലെ പരതി ഞാന് ഇന്നും-
കാഴ്ചവട്ടത്തിലെങ്ങാന് അവളുണ്ടാമോ.?
ചെറ്റു മാറിയായ് കാണ്മൂ ,
എന്നുമില്ലാക്കൂട്ടമൊന്നിന്നായ്-
കണ്കള് പാറി നടന്നു പോല്-
എന്തെന്ന ചോദ്യം മുഴങ്ങി പോല്-
ശകടം മുന്നോട്ടു നീങ്ങവേ-
ഒരു നോക്കു കൂടി ഞാന് നോക്കവേ-
കുഞ്ഞു പാവാട തുമ്പിലും
കുടിയേറും ചോണനുറുമ്പുകള്
കളി ചിരി അറിയാത്ത കണ് കളില്-
കദനം കനലിട്ട കൈവിരല് തുമ്പില്-
മെല്ലെ തുറന്ന കുഞ്ഞിളം വായ് മലരില്-
പതിയെ നടന്നു കേറുന്നു-
മൃതിയിന് ചോണനുറുമ്പുകള്.
അടച്ചിടട്ടെ എന് ജാലക വാതിലും-
എന്റെ കണ്കളും, മനസിന്റെ വാതിലും-
കദനം വിങ്ങുന്നു മലരേ-
നീ പൊഴിയാതിരുന്നിരുന്നെങ്കില്..