കൃഷ്ണപ്രിയ

ഒരു സ്വപ്നത്തിന്റെ 

ഉണര്‍ച്ചയിലും, ഉറക്കത്തിലുമായി-

ഞാന്‍ നിന്റെ ശബ്ദത്തിനു പിറകെ-

ഒരു സ്വപ്നാടകയെപ്പോലെ....

കണ്ണടച്ചു കാതോര്‍ക്കവേ-

കരളില്‍ അമൃതവര്‍ഷിണിയായി-

പെയ്തു നിറയുന്ന നിന്‍ സ്വരം-

ഞാന്‍ എന്നെ മറന്നു പോകുന്നു...

ഹൃദയസ്പന്ദനങ്ങളില്‍-

ഓളങ്ങള്‍ ഇളക്കി നീ-

പുതു വര്‍ഷം പോലെ-

എന്നില്‍ പെയ്തു തോരുന്നു... 

സ്വയമറിയാതെ കണ്ണുകള്‍ -

കൂമ്പിയടഞ്ഞ മാത്രയില്‍-

ഒരശ്രുവായ്-

നിന്റെ സ്വരത്തിനോടെന്റെ പ്രണയം-

കവിളുകളെ ഉരുമ്മി താഴേക്ക്‌... 

നനുത്ത മഴയുടെ-

വിരല്‍ കൊണ്ടെന്ന പോലെ-

നിന്‍ സ്വരം എന്നെ തഴുകി കടന്നുപോകുന്നു...

പെയ്യാന്‍ തുടങ്ങുന്ന മിഴികളുമായി-

ഞാനും നിന്റെ ശബ്ദത്തിനു പിറകെ-

ഒരു സ്വപ്നാടകയെപ്പോലെ.. 

എന്റെ കാതുകള്‍ പുണ്യം ചെയ്തവയാണ്..

ഇന്നെന്റെ കാതുകളില്‍ മുഴങ്ങുന്നത്-

നീയെന്ന പല്ലവിയും, അനുപല്ലവിയുമാണ്...

ഒരു പുനര്‍ജനീ മന്ത്രം പോലെ....

നിന്റെ നാദധാരയില്‍-

സ്പന്ദിക്കാന്‍ പലപ്പോഴും-

മറന്നു പോകുന്ന എന്റെ ഹൃദയം 

നിന്‍ സ്വരസാന്നിധ്യത്താല്‍ 

പവിത്രമായിരിക്കുന്നു.. 

ഉറക്കത്തിന്റെ ദൈര്‍ഘ്യം കുറച്ച്-

ഞാന്‍ നിനക്കായി കാതോര്‍ക്കുന്നു..

രാത്രിയുടെ അവസാന യാമങ്ങളില്‍-

നിന്നെ കേട്ടു കേട്ട് ഞാനുറങ്ങുന്നു..

പുലര്‍ വേളകളില്‍ 

സ്വപ്നമായ് വന്നു നീ-

എന്നെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തുന്നു  

നിന്റെ ശബ്ദത്തില്‍ അലിഞ്ഞലിഞ്ഞ്-

ഞാന്‍ ഇല്ലാതെയായെങ്കില്‍...

പലപ്പോഴും ആശിച്ചു പോകുന്നു....

കൃഷ്ണാ എന്നോട് പരിഭവിക്കല്ലേ..

നീ അനുഗ്രഹിച്ച ഈ പുല്ലാംകുഴലിനോട്-

പലപ്പോഴും നിന്നെക്കാള്‍-

ഈ കൃഷ്ണപ്രിയക്ക്‌ പ്രണയം തോന്നുന്നു...